Het konijn en de molens
Er was eens een konijn op Lage Weide. Hen was er door de andere konijnen heen gestuurd om een plek te vinden om een hol te graven. Het eerste wat het konijn opviel, is dat er weinig weides zijn op Lage Weide. Veel is al bebouwd op het industrieterrein, daarom is het er lekker beschut. Het waait er nauwelijks.
Op Energie-eiland is een stukje gras waar wel eens een wildkampeerder is gespot. Ook bij de Lage Weider plas loopt wel eens een konijn. De strook langs de Uraniumhaven is nog niet helemaal vol. Er is een zanderig terrein met heuvels. Ook is er een weitje achter de zoutloods van de Staat van Water en Wegen (een staat binnen de staat). Er loopt een spoorlijntje. De lijn is weliswaar niet in gebruik maar met de goede bedoelingen om vervoer per as terug te dringen, weet je maar nooit.
Bij de Lage Weider plas zag het konijn een gevaarlijke hoogspanningsleiding en hoorde een snelweg. Ook reden er veel auto’s en vrachtwagens langs het weitje. Langs het Uraniumkanaal waren enorme bergen, zag het konijn. Dat leek wel leuk maar het bleek asfalt en ander afval en puin te zijn. Het stonk er vreselijk en er rijden motorcrossers. Ook geen fijne plek om een hol te graven.
Op Energie-eiland stond inderdaad een camper. “Maar dat mag eigenlijk niet” vertelden Willem en Ed Bever die met een waterpomptang werkten aan een grote transformator. Het konijn vertelde van de plannen om een hol te graven, groot genoeg om er een windmolen in te zetten. Het konijn was erheen gestuurd met steun van de Partij der Dieren.
“Hier mag je nergens graven hoor” zeiden Ed en Willem. Hier lopen kabels in de grond en grote gasleidingen om de centrale te stoken. Er zijn regels voor windmolens omdat de wieken er af kunnen vliegen. Je moet flink afstand houden. Dat heet de werpafstand. Ook hadden Ed en Willem gehoord van de Staat van Water en Wegen, dat je geen windmolens direct langs wegen, vaarwegen en spoorwegen mag bouwen. Ook daar moet je afstand houden in verband met Externe Veiligheid. Het konijn wist niet wat hen hoorde. Over heel Lage Weide lopen kabels en hoogspanningsleidingen die je niet ziet maar die er wel zijn. “Ook moeten we nog meer kabels graven in verband met netcongestie” vertelden Ed en Willem.
Dat was een woord waar het konijn nog nooit van had gehoord. Het konijn kreeg een tekening en ging terug naar de grote burcht achter Café de Zaak om verslag te doen van de kansloze missie. Was dit niet al eerder geprobeerd?
Bij opperkonijn Stampertje verzuchte het konijn: “Waarom kost het Bosch en van Rijn in opdracht van de gemeente Utrecht zoveel moeite om in kaart te brengen dat er op Lage Weide geen plek is voor windmolens omdat er afstand moet worden gehouden tot vaarwegen, leidingen en het spoor vanwege externe veiligheid” en liet de tekening zien. Weet konijn Rex van veiligheid en dijkverzwaring hiervan?
Stampertje griste de tekening uit de poten van het konijn en bitste: "Deze tekening bestaat niet". Ik zet goed zichtbare opblaasmolens langs de A2 want we hebben de kiezer, het rijk en de provincie belooft dat we op Utrechts grondgebied windmolens zouden plaatsen. Het konijn deed een laatste poging: Hans de kraai gaat het niet redden. Ik kan vos Lowietje vragen elders een stuk land te annexeren waarop we werkende windturbines zetten zodat we blijven voldoen aan de RES U16. Daar woont toch geen hond.
Kort daarna vertrok Stampertje voorgoed uit de grote burcht. Het konijn ging naar Café Boslust. Hen leefde nog lang en gelukkig.
Factsheet Externe Veiligheid